Misją Instytutu jest dzialalność naukowo-badawcza prowadząca do nowych rozwiązań technicznych i organizacyjnych użytecznych w kształtowaniu warunków pracy zgodnych z zasadami bezpieczeństwa pracy i ergonomii oraz ustalanie podstaw naukowych do właściwego ukierunkowywania polityki społeczno-ekonomicznej państwa w tym zakresie.
Globalizacja handlu i wytwarzania powoduje, że z substancjami i mieszaninami chemicznymi mają kontakt ludzie o bardzo zróżnicowanej wiedzy. Wysoko rozwinięte przemysłowo państwa wypracowały swoje systemy klasyfikacji i oznakowania chemikaliów, jednak nawet wśród nich istniały różnice w ocenie własności poszczególnych substancji, roztworów i mieszanin, różnice w oznakowaniu i zawartości kart charakterystyk, co utrudniało często wymianę handlową i identyfikację substancji sprowadzanych z innego państwa [1]. Szczególny problem stanowiły państwa nie mające własnego systemu klasyfikacji i oznakowania produktów chemicznych. Było to powodowane najczęściej brakiem środków materialnych i technicznych do wprowadzenia takiego systemu [2].
Stąd też, aby zapewnić bezpieczne stosowanie, transport i usuwanie substancji i mieszanin chemicznych zrodził się pomysł podjęcia działań w celu ujednolicenia w skali globalnej ich klasyfikacji i oznakowania [2]. Punktem wyjścia do stworzenia ogólnoświatowej klasyfikacji stały się istniejące systemy funkcjonujące w USA i Kanadzie, rekomendacje ONZ dotyczące transportu towarów niebezpiecznych oraz dyrektywy UE dotyczące klasyfikacji oraz oznakowania substancji i preparatów chemicznych. [2,3]. Zostały zharmonizowane kryteria klasyfikacji zagrożeń, ujednolicono zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia, symbole zagrożeń i hasła ostrzegawcze [2].
Opracowany został Globalnie Zharmonizowany System Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów (Global Harmonised System, GHS, GHS-ONZ), który stanowi międzynarodowe, ujednolicone podejście do klasyfikacji i oznakowania chemikaliów [4].
We Wspólnocie system GHS został wdrożony za pomocą rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (Rozporządzenie CLP). Rozporządzenie to zastąpiło dyrektywę Rady 67/548/EWG z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i oznakowania substancji niebezpiecznych oraz dyrektywę 1999/45/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 maja 1999 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i oznakowania preparatów niebezpiecznych [4].
Przepisy dotyczące przewozu towarów i ładunków niebezpiecznych uregulowane są odrębnymi aktami prawnymi. W odniesieniu do transportu drogowego została przygotowana międzynarodowa umowa ADR (fr. L' Accord européen relatif au transport international des marchandises Dangereuses par Route) sporządzona 30 września 1957 r., a nowelizowana w cyklu dwuletnim. Natomiast w stosunku do przewozu koleją towarów niebezpiecznych tematykę tę reguluje RID (z fr. Règlement concernant le transport international ferroviaire des marchandises dangereuses – Regulamin dla międzynarodowego przewozu kolejami towarów niebezpiecznych). Podejście zastosowane w ADR i RID w odniesieniu do substancji niebezpiecznych różni się nieco od stosowanego w CLP i GHS.